دارالرضوان

برای او...

قلم به دست گرفتــــم که از خودم بنویســـم
ز قصــه های پــــــر از غصــــه ی دلم بنویسم

ز آسمان نگاهـی که خیـــره مانده به دریـــــا
ز قایقی که کنون گشتــه دور هم ، بنویســم

ز روزهای جدایــــی و روزهــــــای رسیــــــدن
ز جـــاده ها و عبورش ، ز پیچ و خــم بنویسم

ز ابرهـــای پر از بغض آسمـــــان دو چشــمم
ز دســت های تمنــای خستـــه ام بنویســـم

ز خـاطرات شب و روز و لحظه لحظه ی عمرم
ز درد و حسـرت و آه و فغـان و غمم بنویسـم

در این هـوای نفس گیر و این غروب پر از غـم
قلــم بـه دسـت گرفتم که از خـودم بنویســم